புள்ளிருகிளை

எழுபதுகளிலே இலங்கைக்கும் சீனாவுக்கும் (இப்போதுபோலவே) நல்ல உறவு- ஸ்ரீமாவோவுக்கும் சேர்மன் மாவோவுக்கும் உறவு என்ற கீழ்நக்கலிருக்கும் அளவுக்கு. எல்லாம் சீன இறக்குமதி. இரண்டு வகை சீனச்சஞ்சிகைகள் வரும்; ஒன்று சீன அரசியல் & பொருளாதாரச் செய்திகள் தாங்கியது - பழுப்பேறியதுபோன்ற மெல்லிய சிறிய அளவிலேயான தாளிலே; மற்றையது, சீனக்கலைகள் சம்பந்தப்பட்டது - அகன்ற, பழைய குஷ்வந்த் சிங்கின் The illustrated weekly அளவிலே, தடித்த மட்டைநிகர்த்த வழவழப்பான காகிதத்தில். அச்சஞ்சிகைகளை வீட்டிலே வாங்குவார்கள் - பாடசாலைப்புத்தகம் & 'கொப்பி'க்கு உறைபோட.

அச்சஞ்சிகையிலே சீன நிறநீரோவிய மூங்கில், பறவை, தங்கமீன்கள் ஓவியங்கள் மிகவும் பிடித்துக்கொண்டவை. சீனா என்றால், அங்கே போய் வாழ வேண்டிய வந்தவரைக்கும் நினைவிலே நின்றவை, அவ்வோவியங்களும் நிலை & கிடை தொங்கு ஓவியச்சுருள்களும் பட்டுச்சாலை வழி நின்ற சியான் சிற்றுருக்களுமே. சீன வாழ்க்கை சீனா பற்றியிருந்த பல கருத்துகளைக் கலைத்துப் போட்டாலுங்கூட, சீன ஓவியங்களின் எளிமையும் நிறவளைவுசுழிவுகளும் இன்னமும் ஈர்த்துக்கொண்டேயிருக்கின்றன - குறிப்பாக அவர்களின் திணை சார்ந்த காட்சிகளின் ஓவியங்கள்.

போன வாரம் ஒரு தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியினைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தபோது, சீன ஓவியங்கள் பேசும் அரசியலும் ஓவியங்கள் காலக்குறுக்குவெட்டுமுகத்திலே நயக்கப்பட்ட விதமும் பற்றிக் கேட்க நேர்ந்தது. இஃது இதுவரை நாள் பார்த்த சீன ஓவியங்களை - ஓரடி தள்ளிப் பின் சென்று - மீளப் பார்க்கும் உந்தலைத் தந்திருக்கிறது.