தொ. மு. சிதம்பர ரகுநாதனின் "ஞானமணிப்பதிப்பகம்" இலிருந்து...

அள்ளல்

"..மெசர்ஸ் ஞானமணி லிமிடெட் கம்பெனியார் ஞானமணிப்பதிப்பகத்தைத் தொடங்கி வைத்தது, தமிழ் இலக்கிய உலகில் தாங்கள் ஒரு 'பாட்லி ஹெட்'டாகவோ, 'ஹாடர் அண் ஸ்டாட்ட'னாகவோ விளங்கி தமிழ் இலக்கியத்தை உத்தாரணம் செய்யவேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடோ, அல்லது தமிழ்நாட்டில் பட்டினியும் பசியுமாய்க் கிடந்து 'இலக்கிய சேவை' செய்துவரும் சிருஷ்டிகர்த்தாக்களுக்குத் தாங்கள் ஒரு வெண்ணெய்நல்லூர் வள்ளலாக விளங்கவேண்டும் என்ற காரணத்தோடோ அல்ல; தங்களது அச்சகத்து மூலையில் வேலையற்றுக் கிடக்கும் மெஷினுக்கு ஒரு வேலை கொடுக்கவும், பெருவாரியான உற்பத்திப்பெருக்கத்தில் கழிவு விழும் பொருள்களிலிருந்து உபரிச்சரக்கு உண்டாக்குவதுபோல், தங்கள் பத்ரிகாலயத்துக்குச் செலவழிந்தது போக, மீதமுள்ள துண்டுப் பத்ரிகைக் காகிதங்களை மூலையிலே வெறுங்குப்பையாகக் கிடக்கவிடாமல் தமிழரின் தலையில் அச்சடித்த 'குப்பை'யாக்கிக் கொட்டவும், அப்படிக் கொட்டுவதன் மூலம் தமது பாங்குக் கணக்கில் ஒன்றிரண்டு சைபர்கள் கூடுதலாகச் சேர்க்கவும் செய்த வியாபாரத் தந்திரமே தவிர வேறல்ல....

ஞானமணிக் கம்பெனி டைரக்டர்களுக்குத் தமிழில் எந்தவிதப் பரிச்சயமோ அபிமானமோ இல்லாவிட்டாலும், பொருள் வருவாயையும் புகழையும் முன்னிட்டு, 'தேசபக்தி', 'காந்தீயம்' போன்ற சர்வஜனரஞ்சக லேபிள்களோடு பத்ரிகைத்தொழிலில் இறங்கினர்..."

We have Nothing Against the People We_Occupy

கணம் - 493

We have nothing against the people you_name_them –
But against the people we_name_them.

We have nothing against you_name_it –
But against we_name_it.

We have nothing –
But AGAINST.
Against against,
we have nothing;
nothing against
-again, against.


You_Name_Them, "Against_Them."
Them_We_Name....
....................Them_Nothing.


-/.
'08 Dec., 29. Mon. 09:15 EST























Photo: CNN Website Screenshot on 29 Dec., 2008 Mon @ 9:10 EST

A Fascist's Fascist

கணம் - 492
who shot the fascist at point-blank?
- the one the fascist called a fascist.

who saluted the fascist, "Heil the Pacifist!"
- the one the fascist called a fascist.

-/.
'08 டிசெம்பர் 25, வியாழன் 13:45 கிநிநே.
படம்: நன்றி http://rosemayr.blogspot.com/2008/12/blog-post_14.html

கணம்~

-/சித்தார்த்த 'சே' குவேரா.

(பழசு): காகங்கள்

காகங்களை நான் உன்னிப்பாகக் கவனிப்பதுண்டு. காகங்கள் என்று நான் சொல்லும்போது, நீங்கள், பசித்தவுடன் பறந்தும் சிறகு களைத்தவுடன், மரங்கண்ட இடங்களிலே உட்கார்ந்து தம்மை ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்ட பின்னர், மீண்டும் இரைக்காகப் பறக்கும் சனிபகவானின் கண்பார்வைக்கு உட்பட்ட எல்லாவற்றையும் எண்ணிக்கொள்ளவேண்டும். காகங்களை ஏன் அத்துணை உன்னிப்பாகக் கவனிக்கும் ஆவல் எனக்கு ஏற்பட்டதென்றுங்கூட உங்களிலே ஒரு சிலர் புருவத்தினை உயர்த்தக்கூடும். காகங்களை நான் முதன்முதலிலே கூர்ந்து அவதானிக்க முனைந்தது, என்னை நானே நுழைந்து பார்க்க முயன்ற அன்றைக்குத்தான்.

இதன் காரணமாகத்தான், மனிதன் பறவைகளைப் பார்த்து விமானத்தினை அமைக்கமுயன்றான் என்று அந்தக்காலத்திலே எண்ணிக்கொள்வேன். இங்கே, அந்தக்காலம் என்பது, நான் திரைப்படப்பாடல்களிலே இந்தக்கருத்தைக் கேட்ட காலமோ, டாவின்சியின் ஓவியங்களைப் பற்றிப் பள்ளிக்கூடத்திலே படித்த காலமோ அல்ல. அவை எனக்கு, வெறுமனே செவிக்கான பாடலும் பரீட்சைப்புள்ளிக்கான பாடமும் என்றளவுக்குமட்டுமேதான். இங்கே நான் சொல்ல வருகின்றது, அதற்குப்பின்னால் -அதற்கு வெகுகாலத்துக்கும் பின்னால்- எனது கடவுட்சீட்டிலே இன்னொரு நாட்டு உத்தரவுமுத்திரையின் எச்சிலிட்ட மை காய்ந்துகொண்டிருந்த மதியப்பொழுது ஒன்றை. இன்னோர் எச்சில் என்று சொன்னதற்காக நாங்கள் எவருமே எச்சிலிட்டுக்கொண்டிருக்கும்போது, அருவருப்பு அடைவதில்லை; முத்தங்களுக்காக ஏங்கிக்கொண்டிருக்கும் மனிதர்கள் நாங்கள். காகங்கள்கூட மற்றக்காகங்களின் எச்சில்களுக்காக வெட்கப்பட்டுக்கொள்கின்றதில்லை; உரொட்டித்துண்டு முக்கியமா, அல்லது எச்சில் ஒட்டிக்கொள்ளாதது முக்கியமா என்று விவாதித்து முடிவுக்கு வரும் விடயமல்ல இ·து என்பது காகங்களுக்கு மிகநன்றாகத் தெரியும்; விவாதிக்கமுயல்கின்றவர்கள் (விவாதித்தும்கூட முடிவுக்கு வராதவர்கள்), உண்மையான காகங்கள் இல்லை என்பது காகங்களின் மாற்றமுடியாத அபிப்பிராயம். இதனால், விவாதிக்கும் கலை, தம் சொந்தப்பிறப்பிலேயே காகங்களாக உருவெடுக்காதவர்களைக் கண்டு கலையெடுத்துக் கொள்ளத் தாம் பயன்படுத்தும் ஓர் உபாயம் என்று ஓர் உண்மையான காகம் எனக்கு ஒருமுறை தனிப்பட, வெறுப்பு உமிழச் சொல்லியிருக்கின்றது. அதற்கு, நான் காகவியலைக் கவனிப்பின்மூலம் கற்றுக்கொண்டிருக்கின்றேன் என்பது மிகத்தெளிவாகத் தெரியும். தமது தொழிலின் நெளிவுசுழிவுகளை மாற்று உயிரினம் ஒன்று கற்றுத்தெளிவதை மானுடர்கள்போலவே காகங்களும்கூட விரும்புவதில்லை. கூடுவிட்டுக்கூடு பாய்ந்தோ, மான் வடிவிலே மயங்கிப்புணர்வதோ மட்டும்தான் மானிடரின் மாயக்கலை என்று எண்ணிக்கொள்ளும் மந்தகாசமான உலகு காகங்களினது. அதனால், அவை வெறுப்புமிழத்தான் செய்யும் என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனால், வெறுப்பைக் கண்டு ஒதுங்கிக்கொண்டால், தொழிற்கல்வி என்னவாகின்றது? அழுக்குமூட்டையைச் சுமந்தாற்றான் வெளுக்கமுடிகின்றது; அழுக்குநீரை வடித்தாற்றான், துலக்கமுடின்றது. இப்படியாக, எதிலும், எவருக்காவது ஏதோ பயன் இருந்துதான் ஆகின்றது என்று எண்னிக்கொண்டு, சில பிறப்புக்காக்கைக்கள், அகத்திலே வெறுப்புநெருப்பைக் கனலக் கனலக் காலிக் கக்கவும், விடாப்பிடியாக காகத்துவத்தினைக் கற்றுக்கொண்டிருந்தேன் நான்.

காகங்களைப் பற்றிப் பல விடயங்கள், மிகவும் வெளிப்படையானவையும் அடித்துத் தீர்மானமாகச் சொல்லிவிடப்படக்கூடியவையுமாகும். இரையை எங்கே தேடும், தேடுவதற்கு என்றைக்கு எந்த உத்தியைக் கையாளும், எந்தத்திசையில் எத்தனை காகங்கள் ஓர் ஒற்றைக்கூட்டத்தை உணவு பற்றும் வியூகமாக்கிப் பறக்கும் என்பதெல்லாம் எனக்கு அத்துப்படி; இவற்றையெல்லாம். இத்தனை வருடக் கல்வியின் தரவுகளைக் கொண்டு ஏரணத்தின் அடிப்படையிலே கண்டு என் நாட்குறிப்பிலே பதிந்துவைத்திருக்கின்றேன்.

ஆனால், சில விடயங்கள் குழப்பத்துக்குரியன; ஒருமுடிவுக்கு வரமுடியாதன; பறந்து கொண்டிருக்கையிலே, அறுந்த காத்தாடியன்று, பூமியை நோக்கி வந்துகொண்டிருப்பதுபோல, அங்கும் இங்கும் அனுமானிக்கமுடியாத ஒயிலாட்டம் ஆடுகின்றவை; உதாரணமாக, காகங்கள் இரைக்காகப் பறக்கின்றனவா, அல்லது பறக்கின்ற சுகத்திற்காக, இரையை, ஓர் எய்-இலக்காக எண்ணிக் குறிக்கின்றனவா என்பது இத்தனை கால எனது கவனிப்பின்பிறகும் அத்துணை வெளிச்சப்படாத மூலையிடுக்கு இருள். வெறுப்பை உமிழாத காகங்களும் இருக்கின்றன எனபதைச் சொன்னேனா? அவற்றினைத் தேடிக் கண்டு கொள்கின்றவை மிகக் கடினமேயழிய, ஆங்காங்கு அப்படியும் ஒன்றிரண்டு இருக்கத்தான் செய்கின்றன. அவற்றில் ஒன்றை என் ஆராய்ச்சியின் உச்சத்து ஆயாசக்கட்ட நாளொன்றின் மதியப்பொழுதிலே, எதேச்சையாக ஒரு பட்ட மொட்டை மரத்திலே, தனியே கண்டுகொள்ள நேர்ந்தது. நீங்கள் எண்ணுவது உண்மை; அப்படிப்பட்ட ஒற்றை இலக்கத்துக் காகவுயிரிகள், தனிப்படவே ஒதுக்கப்பட்டு வாழ்வது வழக்கமாம். எனது கேள்வியை ஏதோ ஒரு பெரிய வேள்வி அவிர்ப்பாகமாய், மெல்ல மெல்ல முணுமுணுத்தபடி அதன் முன் வைத்தேன். காகங்கள் பெருமூச்சு விடுக்கூடியவை என்பதைக் கூடக் கற்றுக்கொள்ளமுடிந்தது. தலையைச் சாய்த்தபடி, ஓரக்கண்ணால், ஒரு செத்தபுழுவினை அலகு சொட்டிச் சிதிலப்படுத்திக்கொண்டிருந்து. சத்தம்போடாமல், ஒற்றைச்செயலிலே ஒருங்கே கருத்தூன்றிச் சித்தம் செலுத்தியிருப்பதோர் சித்துவித்தை என்று அர்த்தப்படுமானால், அக்காகம் ஒரு புறச்சுத்தம் செத்ததோர், உட்புனிதயோகி. ஆரம்பத்திலே, அவ்வசிரத்தைத்தோரணை காகத்தின் ஒரு மெத்தத்தனத்தின் மீயுந்தற்பரவுகை என்றே எனக்குப் பட்டது. திட்டிகொண்டு திரும்பி, வெயிலுக்கு நேராக நடக்கத்தொடங்கியபோது, அ·தென்னை அழைத்தது.

அதன்பிறகு, சில நேரம், நானும் அதுவும் பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் இடைப்பட்ட இருப்பையும் பறப்பையும் இரைப்பையும் இரைப்பையையும் இரையையும் இறையையும் பற்றி கரையிலே வந்தடிக்கும் ஆற்றடைசல்போல அலைந்தலைந்து நோக்கின்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். அதனால், மேலே குறிப்பிட்ட காக்கையுடனான எனது உரையாடலைச் சொல்லும்முகமாக, அந்தக்காக்கையை, "அக்காக்கை" என்று இனிமேல் குறிப்பிட்டுக் கொள்கின்றேன்.

சொற்சந்தங்கள்போலவே, இருப்பும் பறப்பும் இரைப்பையும் இரைப்பும் இரையும் இறையும் தம்முள் மிகவும் நெருங்கியனவாகவும் ஓரிரு நாக்கொட்டல்களிலேயே ஒத்தமை பிறழ்ந்தனவாகவும் உள்ளதென்று ஒருமுறை அது சொல்லிற்று. ஆரம்பத்திலே, பறப்பின் தூரத்தை முன்வைத்து, நானும் அதுவும் இரைக்கும் இருப்புக்குமான முக்கியத்துவத்தினை விவாதித்துகொண்டோம். (காகங்கள் தமக்குப் பெயரிட்டுக்கொள்கின்றவை இல்லை; மூன்று காகங்கள், ஒன்றுக்கொன்று பேசிக்கொள்ளும் பட்சத்திலே, அருகிலிருக்கும் காகம் "கா" என்றும், அதற்கடுத்த காகம், "காகா" என்று சொல்லிக்கொள்ளப்படும், அந்தக்காகங்கள் அடுத்த கணத்திலே ஒரு சிறுவனின் கல்லெறிக்குப் பயந்து, கிளையிலே இடம்மாறிக்கொள்ளும் கணத்திலே, "கா" எனப்பட்ட காகம், "காகா" எனவும், மற்றது, "கா" எனவும் அழைக்கப்படலாம் என்பது எனது ஆராய்ச்சியின் ஆரம்பகாலத்திலேயே அறியவந்திருந்தது. இதிலிருந்து எனக்கு இரண்டு விடயங்கள் தெளிவாகியிருந்தன. ஒன்று, காகங்கள், அருகருகே இல்லாத பட்சத்திலே, அடுத்ததன் இருப்பையும் இல்லாமையையும் பற்றி ஏதும் குறைவாகவோ நிறைவாகவோ பேசிக்கொள்வதில்லை. இரண்டாவது, எப்போதும் நிகழ்காலத்தை மட்டுமே பேசிக்கொள்கின்றன என்கின்றதால், தம் இருப்பிற்கான ஏற்பாடுகளை மட்டுமே பேசிக்கொள்கின்றன. கல்லெறிந்த சிறுவன் யார் என்பதைக் கவனிப்பதிலும் விட, கல்லெறிந்தபின்னர், குந்துவதற்கான தமது இருப்பிடங்கள் எவ்வாறு இடம்பெயர்ந்துவிட்டன என்பதை உணர்ந்து கொள்வதிலும்விட, இந்தக்கணத்திலே கல்லெறியப்படுகின்றதா என்பதும், இரைக்கான இசைக்கச்சேரிகளுமே எண்ணத்திலே இருத்தி வைக்கப்படுகின்றன.)

பறப்புக்கும் இருப்புக்குமான தூரம் பற்றி எனக்கும் அக்காக்கைக்கும் இடையிலே நடந்த கதையாடலைச் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன் அல்லவா? என்னைப் பொறுத்தமட்டிலே, பறப்பு என்பது இளைப்பும் இயலாமையும் ஏற்படாமல் நடந்து கடந்துமுடிக்கக்கூடிய தூரத்துக்கு அப்பாலே செல்வதற்காக, சிறகுகளை அடித்துக் கொள்ளும் செயல். அக்காக்கையோ, பறப்பும் நடப்பும் ஒரே காரியத்தினை செய்து முடிப்பதற்கான வெவ்வேறு செயலூடகங்கள் என்றதொரு கருத்தினை முன்னுக்கு வைத்தது. அதாவது, அதன் சிந்தைப்பிரகாரம், ஒரு காக்கைக்குத் தத்திச் சென்று இரை கவ்வும் செயல்முடிப்பது இலகுவானால், இன்னொன்றுக்கு இறகெத்தி, இறங்கி, கொத்திக்கொண்டோடுவது சுலபமாகின்றது. இதிலே, எத்துணை இலகுவாக இரையைக் கௌவிக்கொள்கின்றதுதான் முக்கியமேயழிய, வேறொன்றும் அர்த்தமாவதில்லை என்றது. அதாவது, “இரைதான் அந்தக்கணத்துக்கான இறை" என்பது அக்காக்கையின் முத்தாய்ப்பு.

எனது வாதம் எந்த மனிதரும் எதிர்பார்க்கக்கூடியதுபோலவே, "இதைச் செய்ய இது; அதைச் செய்ய அது" என்ற போக்கிலே, தத்தும்தூரத்தைக் கடக்கப் பறக்க அவசியமில்லை என்றும், பறந்துபோய் புதிய தேடல்களுக்குத் தன்னை உள்ளாக்கிக் கடினப்படுத்திக்கொள்கின்றதிலும், பழக்கப்பட்ட சூழலிலேயே, புதிதான தேடலுக்குப் பக்குவப்படுத்தும் முறைமைகளை ஆய்ந்து தேர்த்தல் வேண்டும் என்ற தொனியிலும் இருந்தன. அக்காக்கை சிரித்தது; அந்த நேரத்திலும் கால் கொத்திய புழுவைக் கிளை நழுவவிடவில்லை.

"இருப்பிடத்துக்காக நீயா, அல்லது, இருப்பிடம் உனக்காகவா?"

நேரடியாகப் பதிலேதும் சொல்லாமல், "காகங்களின் உலகு, இரையைச் சுற்றி உலகிலே நகரும் ஒரு வட்டத்தட்டுப்போலும்" என்று கிண்டல் குரல் தெறிக்க, நழுவினேன்.

"இருப்பிலிருந்து வேர்பற்றிப் பிறந்தது இருப்பிடம்; இருப்பு என்பதுவோ இன்றைப் பொறுத்தது; இந்நியதி, காகத்துக்கு வேறு, மானுடர்க்கு வேறல்லவே?" -காகங்களுக்கும் கிண்டல் தொனிக்க வார்த்தை துளிர்க்கத் தெரிகின்றது. பதில்கூறித்தான் ஆகவேண்டும்; காகங்களைவிட மேலானோன் மனிதன்.

"இருப்பிடம் உயிரிகட்காகவே என்பதுகூட, காகத்துக்கும் மனிதனுக்கும் வேறில்லை என்பது எல்லோரும் அறிந்த உண்மையே; இதனை உணர்ந்துகொண்டவர்கள் ஒருசிலர்தான் என்று எண்ணிக்கொள்வது அறியாமை," -'எல்லோரும்', 'ஒருசிலர்' என்கின்ற பதங்களிலே அழுத்தம் படியக்கூறினேன்.

அக்காக்கை அவ்வழுத்தத்தைக் கண்டு கொண்டதாகத் தெரியவில்லை; "அப்படியானால், எந்த இடமும் வாழ்வசதிகூடினால், தேவைப்படின், எந்த உயிரியினதும் இருப்பிடமாகக் கூடும்; அதிலே, பறப்பினைச் சிறகடிக்கும் பரப்பின் விளிம்பினை வைத்து வரையறுப்பது முட்டாற்றனம்."

நான் பதில் கூற எத்தனித்தேன். அ·து என் குரலை எழமுன் அழுத்தித் தொடர்ந்தது.

"இரைக்காகப் பறத்தல் எந்த வகையிலே கேவலமான செயலாகும்? இரையைக் குறியாக வைக்காத ஒருத்தனைக் கூறு; அதனையட்டி, கேவலத்தை நீயும் நானும் நிர்ணயிப்போம்."

இந்த இடத்திலே இத்தனை கால ஆராய்ச்சிகளின்பின்னால், என்னையும் ஒரு காகமாக நான் உணர்ந்து கொள்ளத்தொடங்கியிருந்த கற்பிதம், தோல் சிதம்பிச் சிதம்பி உதிர்ந்து போகத்தொடங்கியது - கிட்டத்தட்ட, ஒரு பழைய வீட்டின் சுவரிலே படிந்து வேரேறிப் பரவி, வீட்டின் ஒரு கட்டுமான அங்கம்போல ஆகிக்கொண்டிருந்த, காட்டுச் செடியின் ஓரேறியைப் பற்றி, கீழேயிழுத்துச் சொடுக்கிச்சொடுக்கி உரித்து விழுத்தும் உயரிய தொழில்நுட்பம், அதன் சொற்களுக்குட் தொக்கி, கொக்கி நின்றது.

காகத்தின் கேள்விக்கு என்னால் பதில் சொல்லமுடியவில்லையா, அல்லது எத்துணை தன்னை மற்றதாக மாற்றிக்கொள்ளமுயன்றாலும் காகமும் மனிதனும் தத்தமளவிலே தமக்கென மட்டுமே நியாயப்படுத்தக்கூடிய நியதிக்கோட்பாடுகளினால் வகுக்கப்பட்ட வெவ்வேறு உணர்வுச்சிந்தை உடைத்த உயிரிகளா, நியதி என்பது ஒன்றுக்கு மேற்பட்டதும் முரண்பட்டதும் அதேசமயத்தில் ஒன்றுக்கொன்று எதிரெதிராக நின்றுகொன்று கொண்டிருப்பவை அல்லாதவையுமா என்பது போல குழப்பங்கள் ஒவ்வொன்றாக - நீர் நிலைத்துத் தூங்கிய குளத்திலிட்ட ஒற்றைக்கூழாங்கல் எழுப்பிப் பரப்பும் ஒரு தொகுதிச்சலனவட்டங்கள்போல- எனக்குள் அகன்று, கரைதேடி அலைந்து கொண்டிருந்தன.

ஒன்றுமட்டும் தெளிவாகப் புரிந்தது. கற்றுக்கொண்டு ஒன்றை வேறொன்றாக மாற்றிக் கொள்ளுதல் என்பதும் இயற்கையிலேயே ஒன்றாக இருத்தல் என்பதும் முற்றிலும் வெவ்வேறான விடயங்கள்.

அண்டங்காக்கையாக உருமாறியதாகக் காட்டிக்கொள்வதிலும், எண்ணுகின்றதையும் செய்கின்றதையும் ஒத்தோடவைக்கமுடியாத, எய்கையிற் தோற்ற மனிதனாக வாழ்கின்றதிலேகூட ஏதோ துளி உண்மையும் சொட்டு வெற்றியும் இருக்கின்றதாகத் தெரிந்தன.

"போய்வருகின்றேன்" என்று அக்காக்கையிடம் சொன்னேன்; குரல் மதித்து, என் கூற்றுக்குப் பதில் அது சொன்னதாக எனக்கு ஞாபகம் இல்லை; அந்தப்பொழுதிலே, அதற்கு நான் ஒரு கடந்த காலத்தின் "கா" அரிசிக்காக்கை; முற்கணம் அழிக்கப்பட்ட புதுக்கரும்பலகை அதன் இக்கணப்புத்தி; அதிலே ஒரு செத்த மண்புழுவின், சிதிலச்சதைமட்டும் "வாவா" என்றரற்றிச் சுற்றிச்சுழன்று கொண்டிருக்கலாம்.

அன்றையிலிருந்து காகங்களைப் பற்றி உன்னித்துக் குறிப்பெழுதிக் கற்றுக்கொள்வதை விட்டுவிட்டேன். ஆனாலும், பொழுதுபோக்காக, போகின்றபோக்கிலே பொதுப்படையாகக் கவனிப்பதை விட்டுவிடமுடியவில்லை. இருப்பதிலே பற்றும் இல்லாதவற்றை அறிந்துகொள்ளும் உளக்குறுகுறுப்பும் இருப்பவனே பிறப்பிலேயே மனிதன் ஆவான் என்பது அனுபவம்.

'00, ஓகஸ்ட் 25
படம்: நன்றி http://www.geocities.com/acanthostega2000/crows.jpg

கந்தை - SLRC பழையது ... ICRC புதியதற்காக

செஞ்சிலுவை ஜூன் 4, 2007 அன்று இட்டது; இன்றைக்கும் பொருந்திப்போகின்றது.

செஞ்சிலுவைப்படல்

Red Crossed

'07 ஜூன் 04 திங்கள் 14:45 கிநிநே.
BBC: Sunday, 3 June 2007, 11:51 GMT 12:51 UK
Sri Lanka Red Cross staff killed

1200X1200
கந்தை~

குழப்படிக்காரர்களின் குட்டையை மேலும் குழப்புவது எப்படி? :-)

தலைச்சுத்து :-)

உம் நாகரிகத்துக்குப் பதிலான அநாகரீகம் நளினமானது

நாகரீகத்தைத் தொலைத்த பெயரிலி என்ற டோண்டுவின் பதிவினைப் பலர் பார்த்திருப்பீர்கள். அதிலே வலைநாகரீகம் மிக்க "-/பெயரிலி." தலைப்பிட்ட கதையெல்லாம் எழுதிய கார்ட்டூன் கரெக்டர்கள் எல்லாம் நாகரீகம் பற்றி காண்டு கஜேந்திரனிடம் தோளோடு தோல்போட்டுத் "தோழா!" என்று விநயமாக அரவணைத்துச் சம்பாஷிப்பதைப் பார்த்திருப்பீர்கள். சந்தேகம் வேண்டாம்; நான்தான் போட்டேன். நானில்லாவிட்டால், நண்பர்கள் சுட்டிக்காட்டியபோது, போய் நானில்லை என்று சொல்லிருப்பேன் (அண்மையிலே ஜ்யோராம் சுந்தர் பதிவிலே சுட்டிச் சொன்னதுபோல). பிரபல பதிவர்கள், மூத்தபதிவர்கள் போன்ற அடைமொழிகளையெல்லாம் சில்லறைப்பதிவர்கள் தங்களுக்குத் தாங்களே சூட்டிக்கொள்வது என்பதிலே முழுமையான நம்பிக்கை எனக்கிருப்பதாலே, எனக்கேதும் மூத்தபதிவர்கள் எவ்வாறு மூத்திரம் பெய்யவேண்டுமென்று முந்தநாள்மழைக்காளான்கள் வரையறுப்பதிலேதும் ஆட்சேபணையில்லை.

முரளியின் பதிவிலே இருக்கும்

-/பெயரிலி. said...
//இப்போது மேலே கூறிய "எந்தக் கடையில்
அவ்ள் பூ வாங்கினாளோ, அடுத்த மாசமே பொறந்தாத்துக்கே திரும்பி வந்துட்டா" என்ற
வாக்கியத்துக்கான (டோண்டுவின் பின்னூட்டம்)//

இது டோண்டுவின்
மகளுக்கு, இந்து ராமின் மகளுக்கு, சோ ராமசாமியின் நிகழ்ந்தால், எனக்கு மிகவும்
மகிழ்ச்சியாகவிருக்கும் என்பதை ஏறக்குறைய இப்படியான ஈழத்தமிழ்ப்பெண்களின் பலரின்
தந்தைகளின் உளநிலையை அறிந்தவன் என்றவளவிலே தெரிவித்துக்கொள்கிறேன் -
அப்பெண்களுக்காகத் தனிப்பட்டவளவிலே பரிதாபம் ஏற்படுகின்றபோதிலுங்கூட.
நவம்பர்
7, 2008 5:09

இப்பின்னூட்டம் பற்றி நாட்கள் கடந்து ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாலே, என்றென்றும் அன்புடன் பாலா ட்டுவீட்டரிலே கேட்டிருந்தார். தற்போது டோண்டுவிடம் செய்தி போட்டிருக்கிறார் போலும்.


/enRenRum-anbudan.BALA said...
//இது டோண்டுவின் மகளுக்கு, இந்து ராமின் மகளுக்கு, சோ ராமசாமியின் நிகழ்ந்தால், எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாகவிருக்கும்
//
இம்மாதிரி (தனிப்பட்ட அளவில்) ஒருவரின் மகள் பொட்டிழக்க வேண்டும் என்று பேசுவதை வன்மையாக கண்டிக்கிறேன்.
அப்படி சொன்ன பின்னர், எதற்கு "தனிப்பட்டவளவிலே பரிதாபம் ஏற்படுகின்றபோதிலுங்கூட." என்று ஒரு போலி அனுதாபம் ????
This comment is in Utter bad taste, whether it is from பெயரிலி or some போலி :-(/


இவர்கள் இதற்கு முன்னாலே, நான் சயந்தனின் "நம்பிட்டு இருக்கோம் சார்" பதிவிலே இதே போல உதாரணநிலைமைக்காக எடுத்துச் சொன்ன பின்னூட்டத்தினை இவர்கள் பார்க்காதிருந்திருந்தால், அதையும் இங்கே போட்டுவிடுகிறேன். (நீலத்திலேயிருப்பது என் பின்னூட்டம்)

க. இரமணிதரன் on November 1st, 2008 at 6:56 pm #
நான்
எவரையும் குறை சொல்லவில்லை; தமிழகத்திலே குந்திக்கொண்டிருந்து இந்துவைக் கேள்வி
கேட்கத்தெரியாது, ஈழத்தமிழருக்குக் காந்தீயம் போதிக்கும் தேசியக்குடியினரும்
ராஜினாமா-உனக்குநாமம்தானா என்று தமது செயற்பாடுகளின் விளைவினை அறிந்தும் விளையாடும்
தலைவர்களின் தமிழ்மறவர்களும் வெறுப்பை ஏற்றுகின்றார்கள். I do not comment and will
not. Here only because it comes from sayanthan, I made my point.

Mind you. I do not -in any circumstnace- blame Tamilians from tamilnadu, and I know
how many of them worry and work to help eelam tamils more than many diaspora eelam rogues glued to teleseries.I am sincerely thankful to them as an eelam tamil.

However, let me succintly put how I feel at this point. If Dondu’s daugher got raped and killed by someone, I would send a mail to him that I am happy with what happened to him (NOT to her - I certainly will be sorry for her). Similar mail will go from me to Assam Ratnesh, if his small son got into a bombblast in Assam and died. These people have no clue of people’s sufferings, and only thing they know is to preach and twist the facts with a notion the others are lousely losers, and know nothing. I have a four yr son; anyone go and curse me the same to me. I damn care. I am totally fed up with your antics and Teleseries high dramas.

This is my personal opinon, and does NOT represent other eelam tamils’.

பெயரில்லா on
November 1st, 2008 at 8:16 pm #
ரமணிதரன் போன்ற ஆட்கள் முழுமையாக நிராகரிக்கபட்டு மக்கள் மத்தியில் வாழ தகுதியற்றவர்கள். தினமும் நாலு பதிவு எழுதி கூடவே யாருக்கும் புரியாத மொழியில் மறுமொழி போட்டால் போதும் என்ற நிலையில் வாழ்கின்றனர். ஏன் எல்லாம் தெரிந்த அறிந்த ரமனிதரன் ஈழத்துக்கு சென்று நிலைமையை சரி
செய்யலாமே

க. இரமணிதரன் on November 1st, 2008
at 9:00 pm #
பெயரில்லா
எதையும் நான் எவரிடமும் செய்யென்று கேட்கவுமில்லை;
எதை நான் செய்வதென்று எவரும் எனக்குச் சொல்லத்தேவையுமில்லை.
நிராகரிப்பும் சேர்த்துக்கொள்ளலும் நான் வேண்டினாலும் வேண்டாவிட்டாலும் என்னைப் பொறுத்ததே.
I and my family do not depend on Dondu, Lucky Look, Ratnesh, Kovi KaNNan, Malan,
Madusuthanan, karuNanithi, Jeyalathila and similar ilks on both sides to live or
for the matter to die. That’s the end of my journey after seeing all of the
hullabulla on the net and the reality

(அப்பதிவின் முதலாவது பின்னூட்டத்தின் பிறகு சயந்தனும் நம்பாமல், "உண்மையாகவேதான் சொல்கிறீர்களா?" என்று நான் எழுதியது பற்றிக் கேட்டிருந்தார்.

அதற்கு நான் அனுப்பிய பதில் இது:

Re: re considering Saturday, November 1, 2008 10:17 AM
From: peyarili1000@
View contact details
To:

sayanthan, logically I certainly know it is wrong.. however when i see how these people consider others lives I was pushed to have a mindset like this one. I do not have anything against his daughter or other's son, but these cruel idiots should know how they can not make comments on someone's suffering.

I try to keep from the eelam issues on the net as they have no meaningful endings. i will continue to do so.
-/.

===


ஈழத்திலே நடக்கின்ற வன்புணர்வு வன்முறைகளையும் கொலைகளையும் சோ போன்ற துக்ளக் ஆசாமிகளின் கருத்துகளை நூற்றுக்கு நூறு வீதம் ஆதரிக்கின்றேன் என்ற போர்வையிலே "எல்லாம் விடுதலைப்புலிகளாலே வருவதுதான்" என்று எழுதும் ஆசாமிகளுக்கும் கண்ணற்ற குண்டுவீச்சிலே எண்ணற்ற சிறுகுழந்தைகள் மாண்டு போவது பற்றி எதுவிதமான கிலேசமுமின்றி, பிரணாப் முகர்ஜியும் தம்பி ராஜபக்ஷவும் டெல்கியிலே பேசிவிட்டுப்போகும்போது, பிரகாசமான எதிர்காலத்தினைக் கண்டு, அடுத்த ஆண்டு தீபாவளிக்கு ஈழத்தமிழர்களின் நிகழ்ச்சி தொலைக்காட்சியிலே வருவதுதான் முக்கியமானதாக எழுதும் அரைவேக்காடுகளுக்கும் என் பின்னூட்டங்கள் எனக்கு இவர்களின் மேற்படி கருத்துகள் தந்த வலிகளைத் தருவதையிட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சி. At last you learnt how your ignorance and arrogance pained us

உண்மையாக வன்புணரப்பட்ட பெண்களின் வேதனை உங்களுக்கு உறைக்கவில்லை; உண்மையாக கணவர்களைக் கொல்லக்கொடுத்த பெண்களின் வேதனை உங்களுக்கு உறைக்கவில்லை; உண்மையாக குண்டுமாரியிலே சின்னாபின்னமான பிஞ்சுகளின் வேதனை உங்களுக்கு உறைக்கவில்லை. அடுத்தவர்களின் அநாதரவான நிலை பற்றிய அநாமதேயமான ஆட்களின் கேள்விகளுக்குப் பதில் போடுவதிலிருந்து துக்ளக் சோவினை ஆமோதிப்பதெல்லாம் உங்களுக்கு சாதாரண ஈழமக்களின் இக்கையறுநிலையெல்லாம் எல்லாம் விடுதலைப்புலிகளை வீழ்த்தி மடிப்பதாக மகிழ்ச்சி. ஆனால், பேச்சுக்கான ஓர் உதாரணத்துக்கு, தேர்ந்தெடுத்து இப்படியாக, "உங்கள் மகள் வன்புணரப்பட்டால், கணவனை இழந்தால், குழந்தை மடிந்தால்" என்று எழுதினால் மட்டும், மனம் சக்கரைப்புக்கையாய் வெந்து நீங்களும் உங்கள் சாதி சனங்களும் நரகக்கொதிப்பரையிலே நரராக மாண்டுவிடுவீர்களாக்கும்.

இப்போதும் சொல்கிறேன். "இப்படியானவர்களின் மக்களுக்கு ஏதேனும் தீங்கு என்னவர்களுக்கு நடக்கும்போது, இவர்கள் எப்படி மகிழ்கின்றார்களோ, அப்படியே நடந்தால், நான் புத்தனாகவோ, யேசுவாகவோ மாறப்போவதில்லை. மாறாக, நானும் இவர்களின் வேதனை (ஈழம் குறித்த கருத்திலே சம்பந்தப்படாத இவர்களின் மக்களது அல்ல) கண்டு நிச்சயமாக மகிழ்ச்சியடைவேன் என்றுதான் தோன்றுகிறது என்பதுதான் எனது உள்ளம் சம்பந்தப்பட்ட உணர்வுபூர்வமான நிலை - சிந்தை சம்பந்தப்பட்ட தர்க்கநிலை அதற்கு முற்றிலும் மாறானதாகவிருந்தாலுங்கூட."

இப்படியாக உருப்படியாக ஏதும் இவர்கள் பாணியிலேயே இவர்களுக்குப் "போலி" வந்து செய்யமாட்டான்; உண்மையிலே அழுந்தியவன்தான் அதே அழுத்தத்தை அதே பாணியிலே இவர்களுக்குக் கொடுப்பான்.

நெருப்பென்று சொல்ல வாய் சுடுகிறதே என்று அநாகரீகம் சொல்லி அலறுகின்றவர்களுக்கு நெருப்பிலே கிடப்பவர்களின் வாழ்க்கை நடிப்பாகவும் நகைச்சுவையாகவும் தெரிவது நாகரீகமாம்.

வலைநாகரீகம் பற்றி முரளிமனோஹரிடமோ கார்ட்டூன் கரெக்டரிடமோ நான் அறிந்து கொள்ளத்தேவையில்லை; வேண்டுமானால், வலைநயவஞ்சகம் பற்றி வகுப்பு நடத்தட்டும்; பேராசிரியர்களின் பின்வாங்கிலே தவ்வலாய்த் தவழ்கிறேன்

வலைநாகரீகமென்று வந்தால், நமக்கெல்லாம் அதைப் பொதுவென வைப்போம். யானல்லன் கள்வன்; நானே கொற்றன்! யான் மடியமாட்டேன்! நீரே கள்வர்! நீரல்லர் கொற்றர்! நீர் மடிந்து கொள்ளும்!!

That's interesting! Others' Reality is full of amusement fun for you; but others' hypothetical lines on your line hurt you, your ilks and your on_friend-off_fiend cartoon characters a lot. That's really really interesting and gratifying!

Now, Dondu, On your mark! get set! Ready! go..... on & on & on! Whine & lament in full throttle about this one for another whole year for gaining few buckets of sympathy gumbo in your casteist circles, racist squares, clanist triangles and lingual octogans. If you want, let me give the name line up of "I condemn" list for your similar posts.

mmmm..... very bad... very few Dukakises on Tamilblogdom :)