அடிப்படைவாதிகளைவிட மோசமானவர்கள் மிதவாதிகளே

இலங்கைத்தமிழ்மாற்றுக்கட்சிகளின், அ. மார்க்ஸின், ஆதவன் தீட்சண்யாவின் அரசியலைவிட்டுவிடலாம். தமிழ் ஓவியா போன்ற வரட்டுத்தனமான ஒத்தி-ஒட்டிகளின் காலத்திற்கேற்ப வரும் மாறுதல்களை உள்ளடக்கிச் சொல்லாத கருத்துகளை விட்டுவிடலாம். ஆனால், கீற்று போன்ற விமர்சனநோக்கோடு எழுதும் தளங்கள் எதையும் கறுப்புவெள்ளையாகவே பார்ப்பதும் எதிரிக்கெதிரி நண்பன் என்ற வகையிலே கருத்துகளைச் |சொல்லாமலே| போவதும் சுட்டிக்காட்டவேண்டியதாகவிருக்கின்றது;

இஸ்லாம் குறித்தும் முஸ்லீங்களின் நிலை குறித்தும் வெறுமனே அமெரிக்காவினையும் மேற்கினையும் திட்டிவிட்டுப்போவதுமட்டும் முறையாகாது. அமெரிக்காவினதும் மேற்கினதும் இஸ்ரேல் குறித்த சாய்வும் முஸ்லீங்கள் குறித்த அமெரிக்கப்பேரூடகங்களின் குதர்க்கமும் நிச்சயமாகக் கண்டிக்கப்படவேண்டியவை. அமெரிக்காவிலும் மேற்கிலுமே பலர் அந்நிலையைக் கண்டிக்கின்றனர். ஆனால், அல் ஜஸீரா இன்று உலகின் பலம்பொருந்திய ஊடகமாவிருக்கின்றது; அது முஸ்லீங்களின் குரலைத் தருகின்றது; அதையும் கீற்று குறிப்பிடவேண்டும். இந்துத்துவாவின் கொடூரமுகம் நரேந்திரமோடியினது. அது மீண்டும் மீண்டும் அன்புதோய்ந்தமுகம்போல மேலெழுப்பப்படும்போது, கண்டித்து அமுக்கப்படவேண்டியது.

ஆனால், அதேநேரத்திலே இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதம் என்பது தீராத எதிர்நிலைப்பாடுகளை - சகோதர முஸ்லீம்கள்மீதான முஸ்லீங்களின் வன்முறையினையும் முஸ்லீம்கள் அல்லாதார்மீதான வன்முறையினையும் கருத்துமறுப்பினையும்- முற்றாகவே மறுத்து என்றாவது கீற்றினாலே சுட்டப்பட்டுக் கட்டுரையாக எழுதப்பட்டிருக்கின்றதா? பெரும்பாலான இந்தியாவின் இடதுசாரி, திராவிட, மாற்றுநிலை அரசியல்வாதிகள் அமெரிக்காவினையும் இந்துத்துவாவினையும் எதிர்க்கின்றோமென்ற வேளையிலே கண்மூடித்தனமாக இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதத்திற்குப் பச்சைவிளக்கினைக் காட்டுகின்றதினை வெளிப்படையாகவே சிறுபான்மையினருக்காகப் பேசுதல் என்பதற்குச் சமானமென்பதாகத் தூக்கி நிறுத்துகின்ற எதிர்_வலதுசாரித்தனத்தினை செய்யும்போது, கீற்று போன்றவை, பச்சைவிளக்கினைக் காட்டாதபோதுங்கூட, சிவப்புவிளக்கினை வேண்டுமென்றே கட்டி அணைத்துக்கொண்டிருப்பதாகத் தெரிகின்றது.

சுட்டிக்காட்டப்படவேண்டிய இன்னோர் அவதானிப்பு; பேசமறுக்கும் கள்ளமௌனம்கொள்ளும் முஸ்லீம்மிதவாதிகள்; இதற்காகப் பெரிதாக உலகநாடுகளைப் பார்க்கத்தேவையில்லை, தமிழ்பேசும் வட்டத்துள்ளேயேபார்த்தாலேபோதுமானது. இந்து/கிறீத்துவ/மதம்சாராத/இடதுசாரி/தமிழ்த்தேசிய அடையாளங்கள்பேரிலான அடுத்தவர்கள்மீதான ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிராக, இந்து/கிறிஸ்துவ/தமிழ்த்தேசியர்கள் அல்லாதோருங்கூடக் -என்னைப்போன்ற மதத்துக்கு எதிரான தமிழ்த்தேசியர்களுட்பட- குரல்கொடுக்கையிலே, இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதத்தினையும் அது சக முஸ்லீங்கள்மீதும் மற்றவர்களின்மீதும் தன் கருத்தினையும் உடல்,பொருள்ரீதியான ஊறுகளையும் செலுத்தும்போது, அதனைக் காணததுபோலவே இருக்கும் முஸ்லீம்மிதவாதிகளின் செயல்(இன்மை) வெட்கத்துக்குரியதும் கண்டிப்புக்குரியதும் வரலாற்றின் பெருந்தவறுமாகும். முஸ்லீம்நாடுகளிலே முஸ்லீம்களை முஸ்லீம்களே கொல்லுதல், குடும்பகௌரவத்தினைக் காக்கச் சொந்த மக்களையே படுகொலை செய்தல், மதம்சார்ந்த சுயவிமர்சனமின்மை இவற்றினை காணாததுபோலவேயிருக்கின்றவர்கள், கடைசியாக அவர்களுக்கு வரும்போது, பேச எவருமில்லாதாவராவார்கள் என்று சொல்லமாட்டேன்- என்னைப் போன்றவர்களிருப்பார்கள்.

அடக்குமுறை, வன்முறை, கருத்தழிப்பு எப்பகுதியிலிருந்து வந்தாலும் சுட்டிக்காட்டப்படவேண்டும் - பௌத்த/இந்து/இஸ்லாமிய/கிறீத்துவமேலாதிக்கம்; சிங்கள/தமிழ்/முஸ்லீம்தேசியத்துவம்; அமெரிக்கா/சீனா/சுப்பிரமணியசுவாமி/சோ/சிபிஎம்/என். ராம்.  கீற்று போன்ற விமர்சன ஏடுகள் அப்படியாக முன்வராதவரை அமெரிக்காவுக்கும் அவற்றுக்கும் வேறுபாடில்லை என்றே சொல்வேன்; முஸ்லீம்மிதவாதிகள் குரலெழுப்பாதவரை அவர்களுக்கு அப்படி எழுப்பக்கூடிய சூழ்நிலையில்லாத உயிர் & பொருள் சார்ந்த அச்சம் அவர்சார்ந்த சமூகத்தின் இஸ்லாமியஅடிப்படைவாதிகளினாலே இருப்பதாகவே கொள்ளமுடியும்; இப்படியானவர்கள் மாற்றுக்குழு எதனதும் ஒடுக்குமுறையினைப் பற்றிப் பேச அருகைதையில்லாதவர்களாகின்றனர் - மாற்றுக்குழுவினர் எத்துணை கொடூரர்களாகவிருக்கின்றநிலையானபோதுங்கூட.

இக்குறிப்பினை பிறமதவெறியர்கள், அடிப்படையிலேயே முஸ்லீங்களை முஸ்லீங்கள் என்பதற்காகமட்டுமே வெறுப்பவர்கள் மகிழ்ச்சியோடு வாசிப்பார்கள் &a வரவேற்பார்கள் என்ற அபாயமிருக்கின்றதென்பதையறிகின்றபோதுங்கூட, காலத்தின் அவசியத்தாலே எழுதியிருக்கின்றேன் என்பதையும் கடைசியாகச் சுட்டவேண்டும் ;-)

what the world really needs is the secular moderates who would extremely be active to confront the religious extremists.